ഈ അടുത്ത കാലത്ത് (Review: Ee Adutha Kaalathu)

ഈ അടുത്ത കാലത്ത്: കാലം അടുത്തെങ്കിലും കോലം പഴയതു തന്നെ!

ഹരീ, ചിത്രവിശേഷം

'കോക്ക്‍ടെ‍യ്‍ല്‍' എന്ന ചിത്രത്തിലൂടെ സംവിധായകനായി തുടക്കം കുറിക്കുകയും (കു)പ്രസിദ്ധി നേടുകയും ചെയ്ത അരുണ്‍ കുമാര്‍ അരവിന്ദ് ഒരുക്കുന്ന രണ്ടാമത്തെ ചിത്രമാണ്‌ 'ഈ അടുത്ത കാലത്ത്'. മലയാള സിനിമയില്‍ ഈ അടുത്ത കാലത്തായി കണ്ടുവരുന്ന നോണ്‍ ലീനിയര്‍ തരംഗം ആവര്‍ത്തിക്കുവാനുള്ള ബോധപൂര്‍വ്വമായ ശ്രമമാണ്‌ രചയിതാവ് മുരളി ഗോപിയുടേതും സംവിധായകന്‍ അരുണ്‍ കുമാറിന്റേതുമെന്ന് വ്യക്തം. ഇന്ദ്രജിത്ത്, തനുശ്രീ ഘോഷ്, മുരളി ഗോപി, ലെന, അനൂപ് മേനോന്‍, നിഷാന്‍, മൈഥിലി തുടങ്ങിയവരൊക്കെയാണ്‌ ചിത്രത്തില്‍ മുഖ്യവേഷങ്ങളില്‍. രാഗം മൂവീസിന്റെ ബാനറില്‍ രാജു മല്യത്താണ്‌ ഈ ചിത്രം നിര്‍മ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഒരു ത്രില്ലറായോ മറ്റോ ആണ്‌ അണിയറപ്രവര്‍ത്തകര്‍ ഈ ചിത്രത്തെ ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടുള്ളതെങ്കില്‍ ആ ലക്ഷ്യത്തിന്റെയൊന്നും ഏഴയലത്ത് ചിത്രമെത്തുന്നില്ല. മറിച്ച്, കുറച്ചു കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന്റെ അറ്റവും മുറിയും നാടകീയമായി കാണിക്കുക എന്നാണെങ്കില്‍ അതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. പുതിയ കാലത്തിന്റെ കഥയൊക്കെയാണ്‌ ഈ കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ പറയുവാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതെങ്കിലും പല കാര്യങ്ങളും സ്ഥിരം കാഴ്ചകളില്‍ നിന്നും മാറ്റമില്ലാതെ തുടരുന്നു!

ആകെത്തുക     : 5.25 / 10

കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും
സംവിധാനം
അഭിനയം
സാങ്കേതികം
പാട്ട് / നൃത്തം / ആക്ഷന്‍

: 4.00 / 10
: 5.00 / 10
: 6.00 / 10
: 3.50 / 05
: 2.50 / 05

ഒരു സ്‍ത്രീ കഥാപാത്രത്തെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണ്‌ രചയിതാവ് മുരളി ഗോപി ചിത്രത്തിന്റെ തിരനാടകം ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നത്. ആ നിലയ്‍ക്ക് വ്യത്യസ്‍തത പുലര്‍ത്തുവാന്‍ ചിത്രത്തിനു കഴിയുന്നുണ്ടെന്ന് പറയാം. പല കഥകള്‍ ഒന്നിക്കുന്നെങ്കിലും കാലഗതി മുന്നോട്ടു മാത്രമാണ്‌ പോവുന്നത് എന്നതിനാല്‍ പൂര്‍ണമായ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഒരു നോണ്‍ ലീനിയര്‍ ചിത്രമായി ഇതിനെ പരിഗണിക്കുവാന്‍ കഴിയുമോ എന്നു സംശയമുണ്ട്. ആറുകഥകള്‍ തിരനാടകമായി എഴുതിയതിനു ശേഷം പേജുകള്‍ വെറുതേ കശക്കി തുടര്‍ച്ച തോന്നിക്കാത്ത വിധമാക്കിയതാണോ എന്നു സംശയിച്ചു പോവുന്ന മട്ടിലാണ്‌ പലപ്പോഴും സിനിമയുടെ പോക്ക്. പിന്നെയും തുടര്‍ച്ച എവിടെയെങ്കിലും തോന്നിയാലോ എന്നു കരുതിയാവണം, അത് ഒഴിവാക്കുവാനായി കുറേ കഥാപാത്രങ്ങളും രംഗങ്ങളും ഇടയ്ക്കൊക്കെ തിരികിയിട്ടുമുണ്ട്. ബൈജുവിന്റെ വാട്സണ്‍ എന്ന ഗുണ്ടയും അയാള്‍ വരുന്ന രംഗങ്ങളൂം ഒരു ഉദാഹരണം. സാമാന്യം നന്നായിത്തന്നെ മുഷിപ്പിച്ചു കൊണ്ടാണ്‌ ആദ്യം ഭാഗം നീങ്ങുന്നത്. സിനിമ തുടങ്ങി മണിക്കൂറൊന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍, ഇതിനി ഇടവേള നല്‍കാതെയുള്ള പരീക്ഷണമോ മറ്റോ ആണോ എന്നുപോലും സംശയിച്ചു പോയി! ഇങ്ങിനെയൊക്കെയെങ്കിലും; കൊള്ളാവുന്ന ചില കഥാപാത്രങ്ങളും അവരുടെ ചില രസമുള്ള വാചകങ്ങളുമൊക്കെയായി ഇടയ്ക്കൊക്കെ ചിത്രത്തിനു ജീവന്‍ തോന്നിക്കുന്നുമുണ്ട്.

Cast & Crew
Ee Adutha Kaalathu

Directed by
Arun Kumar Aravind
Produced by
Raju Malliath
Story, Screenplay, Dialogues by
Murali Gopy
Starring
Indrajith Sukumaran, Tanushri Ghosh, Murali Gopy, Lena, Anoop Menon, Nishan, Mythili, Sarayu, Jagathy Sreekumar, Baiju, Gimi George, Dinesh, Manikantan Pattambi, Master Ramzan, Shanthakumari, Indrans, Sajitha Madathil, Riza Bawa, Kalabhavan Haneef etc.
Cinematography (Camera) by
Shehnad Jalaal
Editing by
Arun Kumar Aravind
Production Design (Art) by
Jotish Shankar
Music / Background Score by
Gopi Sunder
Lyrics by
Rafeeq Ahamed
Make-Up by
Rahim Kodungaloor
Costumes by
Suresh Fitwell
Banner
Ragam Movies

അഭിനേതാക്കളില്‍ മിക്കവരും തങ്ങളുടെ കഥാപാത്രത്തിനു യോജിച്ച രീതിയില്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചിട്ടുണ്ട്. മാധുരി, രൂപ എന്നീ സ്‍ത്രീ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ ചിത്രത്തില്‍ പ്രാധാന്യം നേടുന്നത് അവരെ അവതരിപ്പിച്ച തനുശ്രീ ഘോഷിന്റെയും ലെനയുടേയും മികച്ച അവതരണത്തിലൂടെയാണ്‌. പല ചിത്രങ്ങളിലും നാം കണ്ടിട്ടുള്ള പാട്ടപെറുക്കിയുടെ രൂപവും ഭാവവുമൊക്കെ തന്നെയാണ്‌ ഇന്ദ്രജിത്തിന്റെ വിഷ്ണുവില്‍ കാണുവാനുള്ളത്. അജയ് കുര്യനായി മുരളി ഗോപിയും രുസ്‍തമെന്ന വേഷത്തില്‍ നിഷാനും തരക്കേടില്ലാതെ പോവുന്നു. സ്വാഭാവികത തോന്നിക്കാത്ത ഡബ്ബിംഗ് മൈഥിലിയുടെ രമണി എന്ന കഥാപാത്രത്തിനു ബാധ്യതയായി. അനൂപ് മേനോന്‍, ജഗതി ശ്രീകുമാര്‍ എന്നിവരുടെ വേഷങ്ങള്‍ക്കും കാര്യമായൊരു പ്രാധാന്യവും ചിത്രത്തില്‍ വരുന്നില്ല. ബൈജു, ഇന്ദ്രന്‍സ്, ശാന്താകുമാരി, സജിത മഠത്തില്‍, കലാഭവന്‍ ഹനീഫ്, സരയു എന്നിങ്ങനെ മറ്റു പലരുമുണ്ട് ചെറുവേഷങ്ങളില്‍.

ഷെഹ്നാദ് ജലാലിന്റെ ഛായാഗ്രഹണത്തിന്‌ ഏറെ പുതുമകളൊന്നും പറയുവാനില്ലെങ്കിലും ചിത്രത്തിനുതകുന്നു. സംവിധായകന്‍ തന്നെയാണ്‌ ചിത്രസന്നിവേശകനും എന്നതുകൊണ്ട് പ്രത്യേകിച്ചൊരു ഗുണവും ചിത്രത്തിനുണ്ടായി എന്നു കരുതുന്നില്ല. പല അനാവശ്യരംഗങ്ങളും ചിത്രത്തില്‍ അവശേഷിക്കുന്നു, വേഗത ആവശ്യപ്പെടുന്ന പലയിടങ്ങളും വല്ലാതെ ഇഴയുകയും ചെയ്യുന്നു. റഹിം കൊടുങ്ങല്ലൂരിന്റെ ചമയവും സുരേഷ് ഫിറ്റ്‍വെല്ലിന്റെ വസ്‍ത്രാലങ്കാരവും കഥാപാത്രങ്ങള്‍ക്ക് യോജിക്കുന്നുണ്ട്. ജോതിഷ് ശങ്കറിന്റെ കലാസംവിധാനം തരക്കേടില്ലാതെ പോവുന്നെങ്കിലും, വില്ലന്റെ തലയില്‍ വീഴുവാന്‍ വെച്ച പ്രതിമ പ്ലാസ്റ്റര്‍ ഓഫ് പാരീസായത് ആ രംഗത്തിന്റെ വിശ്വാസ്യത തന്നെ നഷ്ടമാക്കി. ഒരു വെങ്കല പ്രതിമയെന്നോ മറ്റോ ഉള്ള ഒരു പ്രതീതി നല്‍കുകയായിരുന്നു ഉചിതം. ഒന്നോ രണ്ടോ ഗാനങ്ങള്‍ ചിത്രത്തിനിടയ്‍ക്ക് വരുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവ പ്രധാനമല്ല. റഫീഖ് അഹമ്മദിന്റെ വരികളോ ഗോപി സുന്ദറിന്റെ ഈണങ്ങളോ മനസില്‍ നിന്നതുമില്ല.

ഒരു കൊലപാതക പരമ്പരയുടെ അന്വേഷണവും ചിത്രത്തില്‍ പ്രധാനപ്പെട്ടൊരു വിഷയമാവുന്നെങ്കിലും അത് തീര്‍ത്തും നിര്‍ജ്ജീവമായത് ചിത്രത്തിന്റെ ഭംഗി കളഞ്ഞു. ഒന്നുകില്‍ അതിന്‌ ഇത്രയും പ്രാധാന്യം നല്‍കരുതായിരുന്നു, അല്ലെങ്കില്‍ അത് വേണ്ടതുപോലെ അവതരിപ്പിക്കണമായിരുന്നു; ഇതു രണ്ടും അരുണ്‍ കുമാര്‍ ചെയ്തില്ല. ഒരു കാര്യവുമില്ലാതെ ഒരു ഡോക്ടര്‍ തന്റെ രോഗിയുടെ ലൈംഗിക രോഗത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങള്‍ ഒരു മഞ്ഞപ്പത്രക്കാരനോട് പങ്കുവെയ്‍ക്കുക, കൊലപാതകിയെ കണ്ടെത്തുക എന്നത് അഭിമാന പ്രശ്നമാവുമ്പോഴും കാര്യമായൊന്നും ചെയ്യുവാന്‍ പോലീസ് കമ്മീഷണര്‍ തയ്യാറാവാതിരിക്കുക, വീടിനു പുറത്തിറങ്ങുവാന്‍ പോലും ഭര്‍ത്താവിന്റെ അനുമതി തേടേണ്ട ഭാര്യ (വേറേ വരുമാനമൊന്നുമില്ല!) ലക്ഷങ്ങള്‍ സ്വന്തം ഇഷ്ടപ്രകാരം ജോലിക്കാരനു നല്‍കുക; ഇങ്ങിനെ ചിന്തിച്ചാല്‍ ഒട്ടേറെ യുക്തിഭംഗങ്ങളും ചിത്രത്തില്‍ കണ്ടെടുക്കുവാന്‍ കഴിയും. അവയൊന്നും കാര്യമായ കല്ലുകടിയാവാതെ, ഇടവേളവരെ ഇഴയുന്നെങ്കിലും മൊത്തത്തില്‍ നോക്കിയാല്‍ കണ്ടിരിക്കാവുന്ന ഒരു ചിത്രമാക്കി അരുണ്‍ കുമാര്‍ അരവിന്ദന്‌ ചിത്രത്തെ മാറ്റുവാന്‍ കഴിഞ്ഞു എന്നതുകൊണ്ട് സമകാലീന സിനിമകളുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഒരല്‍പം മേല്‍ക്കൈ നേടുവാന്‍ 'ഈ അടുത്ത കാലത്തി'നു കഴിയുന്നുണ്ട് എന്നു മാത്രം പറയാം.